گرامافون - Gramophone

گرامافون و هرآنچه مرتبط با ترن‌تیبل است اعم از صفحه٬ باند و هرآنچه پس از گرام خلق شد

گرامافون - Gramophone

گرامافون و هرآنچه مرتبط با ترن‌تیبل است اعم از صفحه٬ باند و هرآنچه پس از گرام خلق شد

گرامافون - Gramophone

گرامافون یکی از آلات و به جرأت وسیله ایست که انقلابی در موسیقی ایجاد کرد ٬ حال ما سعی داریم این وسیله ی محبوب دهه های قبل و از اجناس با ارزش این دوره به طور کامل و جامع به توضیح و بررسی این وسیله بپردازیم و وسایل مرتبط با آن را که از هرکجای دنیا موجود است برای شما معرفی و به فروش برسانیم . جهت حمایت از ما لطفا وب نوشت گرام را برای عزیزان خود به اشتراک بگذارید .

چگونه ضبط صوت صدا را ضبط می کند؟

پنجشنبه, ۴ شهریور ۱۳۹۵، ۱۱:۴۳ ب.ظ

ضبط صوت قدیمی

از سال ۱۸۷۷ میلادی که توماس ادیسون اولین دستگاه ضبط صدا یعنی گرامافون را اختراع کرد، تا به امروز پیشرفت های بسیار زیاد و مهمی در این زمینه پدید آمده است. اکنون می بینیم که صنعت ضبط و پخش صوت با چه سرعتی راه تکامل را می پیماید و ما از مزایای آن بهره مند می شویم.

ضبط صوت یکی از مهم ترین دستگاه هایی است که در این زمینه به وجود آمده است. ضبط صوت به یک یا چند میکروفون مجهز می باشد و صدا را بر روی نوار مخصوصی به نام نوار مغناطیسی ضبط می کند.

شیوه ی کار ضبط صوت به این صورت است که ابتدا صدا را به علائم برقی تبدیل می کند، سپس علائم برقی را به صورت ذراتی بر روی نوار مغناطیسی به شکل پشت سر هم قرار می دهد. برای شنیدن صدایی که به این ترتیب ضبط شده است، نوار را در ضبط صوت به گردش در می آوریم، ذراتی که مغناطیسی شده اند، بار دیگر همان علائم برقی را به دستگاه پس می دهند و مجدداً به صدا تبدیل می شوند.

یکی از امتیازهای نوار نسبت به صفحه ی گرامافون، این است که می توانیم آن را تصحیح کنیم. یعنی آن قسمت از نوار که بد ضبط شده است یا اصلاً تصمیم داریم حذفش کنیم را به آسانی می توانیم با بریدن قسمتی از نوار، انجام دهیم. همچنین می توانیم نوار جدید را به جای نوار حذف شده قرار بدهیم؛ و یا یک نوار را به نوار دیگری وصل کنیم.

در آغاز که دستگاه ضبط صوت تازه اختراع شده بود، نمی شد نوار پر شده را در ضبط گذاشت و مستقیماً صدای ضبط شده را از آن شنید. بلکه لازم بود صدا را به روی یک صفحه ی گرامافون منتقل کنند تا بتوانند صدای ضبط شده را بشنوند. برای این کار، صدایی که قبلاً بر روی نوار ضبط شده بود، سوزنی را به ارتعاش در می آورد و سوزن هم شیارهایی روی یک صفحه ی نرم لاکی به وجود می آورد. صفحه ای که به این شکل پر می شد، صفحه ی مادر نام داشت که بعداً از روی آن، صفحه های متعدد دیگری را پر می کردند و این کار نیز به کمک حرارت، بخار و فشار صورت می گرفت.

اما با پیشرفت صنعت، نوار ضبط صوت بدون نیاز به پر کردن صفحه، مستقیماً قابل استفاده گردید و البته چنین پیشرفتی خیلی هم آسان به دست نیامد. در ابتدا، قرقره های سیمی کار نوار ضبط صوت را انجام می دادند. سپس نوارهای فلزی اختراع شد که نتیجه ی نسبتاً خوبی در بر داشت.

زمانی که متفقین در جنگ جهانی دوم پیروز شدند و آلمان را اشغال کردند، دیدند که در ایستگاه های رادیویی آلمانی ها، یک نوع ضبط صوت بسیار جالب وجود دارد که با نوارهای پلاستیکی کار می کنند. از اینجا مردم سایر نقاط دنیا نیز پی بردند که برای ضبط کردن صدا می توانند از پلاستیک، نوار مغناطیسی بسازند. به این ترتیب، تحول بزرگ و جدید و حائز اهمیتی در صنعت ضبط کردن صدا به وجود آمد.

همانطور که گفته شد، شیوه ی ضبط کردن صدا در ضبط صوت این است که علائم برقی به صورت ذرات فلزی پشت سر همدیگر بر روی نوار مغناطیسی مرتب می شوند. پس یک نوار را می توانیم ده ها بار مورد استفاده قرار بدهیم بدون اینکه خش بر دارد یا حالت خودش را از دست بدهد. همچنین صدای ضبط شده را به آسانی می توانیم از روی نوار پاک کنیم. به این شکل که ترتیب ذرات مغناطیسی آن را بر هم می زنیم و مجدداً آن را برای ضبط کردن یک صدای جدید دیگر آماده می کنیم.

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی